En güzel ahlâkî esaslar

En güzel ahlâkî esaslar

En mühim vazifelerimiz, en güzel ahlâkî esaslarımız Nisa Sûresi, 36. âyet-i kerîmesinde tavsiye buyurulmaktadır. Bu âyet-i kerîme şöyle tefsir edilmiştir:

Ey Müslümanlar!

(Allâhü Tealâ'ya ibadet ediniz) onu tevhide; Allâh'dan başka ilah olmadığına inanıp ona itaata, namaz, oruç gibi ibadetlere devam ediniz.

(Ve ona hiçbir şeyi şerik koşmayınız) Cenâb-ı Hakk'a âşikâr ve gizli surette hiçbir şeyi ortak ve benzer tutmayınız.

(Ve anaya, babaya iyilik ediniz) onların haklarına ria­yet, kendilerine yardım ve hürmet eyleyiniz, onlara dua­da, teşekkürde bulununuz.

(Ve akrabalara;)

kardeşler, amcalar, dayılar gibi yakı­nınız olan kimseye de iyilikte bulunun, onlarla güzel ko­nuşup görüşünüz.

(Ve yetimlere) babalarını kaybetmiş, yardıma muhtaç bulunmuş çocuklara da elden gelen yardımı esirgemeyiniz.

(Ve yoksullara) fakirlere, hiç malları olmayanlara, ça­lışıp kazanmaktan mahrum bulunanlara da ihsanda bulu­nunuz onların hallerine merhamet ediniz.

(Ve yakın komşuya) size akrabalık veya civar itiba­riyle yakın olan komşuya da iyilikte bulununuz,

(Ve uzak komşuya) da akrabalık veya civar itibariyle uzak bulunsalar bile iyilik ediniz.

(Ve yanınızdaki arkadaşa) beraber yolculuk yaptığınız kimseye ve beraber ticarette, sanatta veya ilim tahsilinde bulunduğunuz zata veya refikanız olan kadına da iyilik edi­niz, ona da ihsanda, iyi muamelede bulununuz.

(Ve yolcu olana) yurdundan ayrılmış bulunana, misa­fir sayılana da yardım ediniz.

(Ve sağ ellerinizin mâlik olduğu) kölelerinize, cari­yelerinize ve hayvanlara güzelce muamelede bulununuz, onlara güçlerinin yetmeyeceği işleri gördürmeyiniz.

(Şüphe yok ki, Allâhü Teâlâ, mütekebbir) yakınla­rına, komşularına ve diğer insanlara karşı kibir ve aza­mette bulunan şahsı (ve müftehir olanı) başkalarına karşı övünen şahsı (sevmez) onun bu haline razı olmaz.