Allahü Teâlânın, ilmini sapıtmasına sebep ettiği kimse; İbn-i Teymiyye
 |
| Allahü Teâlânın, ilmini sapıtmasına sebep ettiği kimse; İbn-i Teymiyye |
İbn-i Teymiyye, Miladi 1263 senesinde Şanlıurfa’nın Harran
kazasında doğdu. Künyesi; Ebu’l Abbas, lâkabı Takiyyüddin’dir. Şam’da Hanbelî
fıkıh ve hadis âlimi idi. Ailesi ile birlikte Moğolların zulmünden kaçarak
Urfa’ya yerleşti. Birçok ünlü âlimden ders aldı. Yirmi yaşında tahsilini
tamamladı. 1282 yılında babasının vefatı üzerine yerine müderris tayin olundu.
İlmi gerçekten çok idi. Lakin İbn-i Teymiyye, ilminin çokluğuna aldanarak,
babasının ve hocalarının yolunu terk etti. Allâme İbn-i Haceri Mekkî, İbn Teymiyye
hakkında şunları söyledi: “Allahü Teâlânın, ilmini sapıtmasına sebep ettiği
kimsedir.”
Ehl-i Sünnete aykırı söylemleri sebebiyle 1305’te Kadıl Kudat
Zeynüddin-i Mekkî başkanlığındaki bir heyet, İbn-i Teymiyye’yi imtihana tabi
tuttu ve suallere cevap veremeyince hapsettiler. İki sene sonra tevbe edince
bırakıldı. İyi tahsilli, çok kitap okuyan İbn Teymiyye, Hanbelî müderrisliği
gibi yüce bir vazifeyi ifa etmişti. Hatta Şiileri ve Yunan filozoflarını tenkit
eden kıymetli kitaplar yazdı. Lakin ilmi ona gurur vermeye başladı. İtikadî ve
amelî konuda kendi fikirlerini Ehl-i Sünnetin üstünde görmeye başladı. Raşid
halifeleri, Eshab-ı Kiramın ileri gelenlerini ve Muhyiddin Arabî (k.s.),
Sadrettin Konyevî (k.s.) gibi tasavvuf yolunun büyüklerini tenkide ve hatta
onlara hakarete kalkıştı, onları küfürle itham etti. İmam Eş’ari ve İmam Gazalî’ye
dil uzattı. Bozuk itikatlarına dayanan fetvalarını yaymaya çalışması sebebiyle
Şam kalesinde kendisine bir oda tahsis edilerek hapsedildi. 1328 yılında vefat
etti. Vasıta, Kitab’ül Arş, Minhâc-üs Sünne, Es-Siyaset-üş Şer’iyye, Ziyaret’ül
Kubur, Fetevâ, Felsefe-i İbn-i Rüşd İktizau Sırat’ül Müstakim, El Furkan, İbn-i
Teymiyye’nin eserleri arasındadır.
GÖRÜŞLERİ
