"O kahrolası insan, ne nankör şey" Abese Suresi, ayet 17

"O kahrolası insan, ne nankör şey" Abese Suresi, ayet 17

İNSAN HAYÂTININ ÜÇ MERHALESİ

İnsan; başlangıcını, aslını, ölümü, kabri, belâyı tefekkür ettiği, düşündüğü zaman kibir gider, huzû ve tevâzu gelir, nimetlere şükretmek ve inkisâr hâsıl olur.

Nitekim âyet-i kerîmede şöyle buyuruldu (meâlen); 

"O kahrolası insan ne nankör şey. Onu -Allâhü Teâlâ- hangi bir şeyden yarattı. Onu bir damla sudan yarattı da onu takdir etti (onu uzuvlara, kuvvetlere sâhib kıldı ve en güzel biçime koydu). Sonra ona yolu kolaylaştırdı. Sonra onu öldürdü de kabre soktu. Sonra dilediği zaman da onu yeniden diriltir." (Abese Sûresi, âyet 17-22)

Burada insanın yaratılışının evveline, ortasına ve sonuna işâret edilmiştir. İnsan bir şey bile değilken yoktan yaratılmıştır. Sonra Allâhü Teâlâ onu önce topraktan, sonra nutfeden, sonra kan pıhtısından, sonra hayâtı, kuvveti, işitmesi ve görmesi olmayan bir et parçasından yaratmıştır. "Onu -Allâhü Teâlâ- hangi bir şeyden yarattı. Onu bir damla sudan yaratmış da onu takdîr etti."

(Abese Sûresi, âyet 18-19) âyetinin mânâsı budur.

"Sonra ona yolu kolaylaştırdı." meâlindeki âyet-i kerîme insanın hayâtından vefâtına kadar kendisine kolaylaştırılarak nasîb olan şeye işâret edilmiştir. O henüz noksan bir durumdadır. Onu birtakım hastalıklar istilâ eder. Ondaki hâller, huylar birbirine zıt olur ve birbirini yıkarlar. İstemeyerek hastalanır, istemeyerek acıkır. Bir an için bile ölümden ve âfetten emîn olamaz.

Nihâyet onun sonu ölümdür, azâba ve hesâba mâruz kalmaktır. İnsan hiçbir şeye kâdir olmayan, âciz bir kul olduğu hâlde ona kibir yakışır mı? Şu âyet-i kerîme bu mânâya işâret etmektedir: "Sonra onu öldürdü de kabre soktu. Sonra dilediği zaman da onu yeniden diriltir." 

(Abese Sûresi, âyet 21-22)